Interview met Erik Lipsic

Je hebt je geneeskunde gedaan in Bratislava en uiteindelijk je PhD en opleiding tot cardioloog in Groningen. Hoe ben je hier terechtgekomen en om waarom ben je hier gebleven?

Na mijn medische opleiding heb ik vier jaar in het Universitaire ziekenhuis van Bratislava gewerkt. Hierna wou ik graag naar het buitenland om meer ervaring op te doen en was daarvoor aan het oriënteren. Hierbij kwam ik toevalligerwijs voor een voetbaltoernooi naar Groningen, georganiseerd tussen de Universiteit van Bratislava en Groningen. En dat alhoewel ik helemaal geen voetballer ben. Tijdens het toernooi informeerde ik bij de afdeling cardiologie naar eventuele stagemogelijkheden. Hierna ben ik in contact gekomen met Dirk Jan van Veldhuisen, destijds interim afdelingshoofd Cardiologie. Met een Erasmusbeurs heb ik zes maanden onderzoek kunnen doen, waarna dit uitgebreid kon worden tot een volledig PhD traject en de opleiding tot cardioloog. Door al deze mogelijkheden ben ik gebleven, ondanks dat ik hier in het begin niet op gerekend. Nu ben ik al ruim 20 jaar gesetteld met mijn vrouw en drie kinderen.

Tijdens je PhD heb je onderzoek gedaan naar Erythropoietine in ischemische hartziekten. Je was één van de eersten die samen in een team een PhD deed. Hoe is het om samen met iemand anders op een onderwerp te zitten?

Tijdens mijn PhD heb ik inderdaad samen met Peter van der Meer samen in een team gewerkt. Het is erg belangrijk om niet alleen onderzoek te doen, en te kunnen sparren in een groep. Dit is heel stimulerend. Één van de stellingen in mijn proefschrift was dan ook “1+1=3”.

Welk onderzoek doe je nu en waar gaat het onderzoek naartoe?

Onze afdeling is een groot hartfalen centrum. De onderzoekslijn ischemische hartziekten is vanaf het begin opgezet om te kijken hoe we kunnen aansluiten bij hartfalen. Post-infarct hartfalen is nog steeds een groot probleem, waarbij we nu met name richten op het hartfalen met gepreserveerde ejectiefractie. Verder doen we onderzoek naar het verbeteren van technische mogelijkheden bij de interventiecardiologie, studies naar type stents, kleppen, verschillende behandelstrategieën.. Op patiënten niveau is het interessant om te onderzoeken welke ingreep bij welke patiëntengroep meest profijt geeft. Dus eigenlijk gaat het over preciseren van de indicatiestelling.

Wat is de grootste prestatie van je onderzoekscarrière?

Het is niet één studie of één artikel, onderzoek blijft altijd een work in progress. Waar het mij om gaat is samen met het hele team: collega’s en promovendi een project vanaf het begin tot eind op te bedenken en ook uit te voeren. En de leukste daaraan is het brainstormen over de vraagstelling, studie opzet en interpretatie van de resultaten. Met andere woorden, de weg naar een doel is vaak voor mij interessanter en belangrijker dat het doel zelf.

Wat is of wat zijn Groningen cardiology grootste pluspunten?

Ik denk dat wij heel sterk zijn in samenwerking tussen onze verschillende onderzoeksgroepen, elkaar stimuleren en successen  gunnen, laagdrempelig elkaar opzoeken en benaderen. Wij kunnen vraagstukken gemakkelijk vanuit verschillende perspectieven bekijken en combineren. Dat komt ook voor een deel doordat de huidige staf voor een groot gedeelte hier is opgeleid en iedereen elkaar goed kent. Je weet makkelijk waarvoor je iemand moet vragen.

Je bent onderzoeker, interventiecardioloog en hoofd van het hartkatheterisatiekamer, heb je nog tijd voor hobbies en andere dingen naast je werk?

Ik heb ook nog drie kinderen thuis, en mijn vrouw is ook een medisch specialist in het UMCG. Het is dus behoorlijk druk, maar ik mag echt niet klagen, wij hebben het heel goed. Tijd die over is besteed ik met name aan het gezin en vrienden. Dat is natuurlijk ook het belangrijkste in het leven, wat ons gelukkig maakt. En ik probeer regelmatig hard te lopen, goed ook om de negatieve energie kwijt te raken..

Als je terugkijkt naar je eigen tijd als PhD-student, zijn er grote verschillen met de hedendaagse PhD-opleiding?

Er is afgelopen 2 jaar door Corona pandemie een groot verschil geweest, dat was voor de huidige groep promovendi moeilijk om mee om te gaan. In deze periode waren er minder fysieke contacten momenten mogelijk, op de werkvloer en ook in privésfeer, dat heeft enorme impact juist voor de jonge generatie.

Tenslotte, heb je nog advies voor mensen die een PhD overwegen?

Je leert heel veel van een PhD, waarbij je zowel als onderzoeker en als arts groeit. Het is eigenlijk een verlenging van je studie tijd, die nooit meer terug komt.  En een fantastische ontdekkingsreis sociaal en wetenschappelijk. Het hele promotietraject is waardevol, of je nou wetenschappelijk verder wilt na je PhD of niet. De 3 of 4 jaar die je bezig bent zijn the years good spend!