Publicatie: Impaired high-density lipoprotein function in patients with heart failure
Een studie van Lisa Emmens en Congzhuo Jia et al. gepubliceerd in Journal of the American Heart Association liet zien dat een betere high-density lipoprotein (HDL) cholesterol efflux capaciteit geassocieerd was met een lager risico op mortaliteit in hartfalen. Daarnaast werd geobserveerd dat HDL cholesterol efflux en anti-inflammatoire capaciteit van HDL afnam gedurende de follow-up in patiënten met hartfalen na de initiële presentatie met acuut of verergering van hartfalen. Andere teamleden van Groningen Cardiologie die betrokken waren bij dit onderzoek betreffen Rudolf de Boer, Adriaan Voors, en Dirk Jan van Veldhuisen.
Recent werd aangetoond dat HDL cholesterol zich bevindt tussen de sterkste voorspellers van dood en/of hospitalisatie voor hartfalen in twee grote Europese hartfalen cohorten. Daarnaast zijn lage concentraties van HDL cholesterol in eerdere studies al geassocieerd bevonden met een hogere incidentie van hartfalen en met slechtere uitkomsten in patiënten met hartfalen. Therapieën gericht op het verhogen van HDL cholesterol zijn er echter niet in geslaagd om duidelijke voordelige effecten te bewerkstelligen, wat een schaduw van twijfel geworpen heeft over of HDL, zoals het conventioneel gemeten wordt, wel een causale rol toegeschreven kan worden.
Drie maten voor HDL functie
HDL heeft een hoge complexiteit in het proteoom en een uitgebreid palet aan biologische effecten, welke niet gevangen worden door het simpelweg meten van conventionele HDL cholesterol concentraties. Derhalve was het doel van deze studie om HDL functionaliteit te onderzoeken aan de hand van 3 maten van HDL functie: HDL cholesterol efflux, anti-oxidatieve capaciteit en anti-inflammatoire capaciteit. Deze metingen werden gedaan in 446 patiënten van het index cohort van BIOSTAT-CHF, een grote Europese investigator-driven klinische studie. HDL functionaliteit werd gemeten bij initiële presentatie van nieuw of verergerend hartfalen en dit werd vervolgens herhaald na 9 maanden. Gedurende de tijd hiertussen werden onderzoekers aangespoord om hartfalenmedicatie te optitreren in hun patiënten. HDL functionaliteit werd verder gelinkt aan HDL proteoom compositie in 86 patiënten van BIOSTAT-CHF.
Belangrijkste bevindingen
De belangrijkste bevindingen van deze studie waren, ten eerste, dat een betere HDL cholesterol efflux op baseline geassocieerd was met een lager risico op mortaliteit in hartfalen, onafhankelijk van HDL cholesterol en andere belangrijke klinische factoren. Ten tweede namen HDL cholesterol efflux en anti-inflammatoire capaciteit van HDL significant af over tijd in hartfalen, wat mogelijk een “state of no return” zou kunnen signaleren na initiële presentatie voor nieuw of verergerend hartfalen. Ten derde en laatste, kwam apolipoprotein A1 naar voren als een belangrijk proteïne dat geassocieerd was met alle 3 maten van HDL functionaliteit.
